O templo novo centrou hoxe a xornada inaugural de Sanxenxo na Historia facendo un repaso do tipo de construción, así como dos impulsores dun dos edificios máis emblemáticos do municipio pola súa estrutura hexagonal e as súas características arquitectónicas. A concelleira de Cultura e Eventos, destacou o labor da Asociación de Estudos Locais (Aelos) ao longo destes catorce anos e animoulle “a continuar mellorando e renovando a cita que xa é un referente non verán de Sanxenxo”. O acto de apertura estivo presidido pola concelleira de Cultura; o deputado Marcos Guisasola e o presidente de Aelos, Marcelino Agís O catedrático de Historia, Jose Manuel García Iglesias, e Isidoro Sabell, gran coñecedor do municipio, foron os encargados de inaugurar a cita coa mesa redonda titulada “Patrimonio histórico-artístico: O Templo novo de Sanxenxo” con Angeles Marcos como moderadora. Ambos participaron ademais cos seus textos na recente publicación do libro “A nova igrexa parroquial de San Ginés de Padriñán. Historia e ser dun soño feito realidade”. Sabell fixo un repaso pola biografía do párroco Ramón Somoza, o arquitecto Gaspar Robles, o canónigo Alejandro Barral e o actor e doante do terreo, Manolo Morán, como promotores do edificio. “Don Ramón era de carácter reservado, perseverante, directo e regañón. O seu gran reto era poñer en marcha a construción do templo para dar á colonia estival os servizos relixiosos adecuados nun novo templo amplo e moderno, o que significaba enfrontarse a un traballo inxente”, asegurou Sabell. Non foi fácil, pero o primeiro apoio foi o do actor Manuel Morán. “Este singular e bondadoso veraneante non tivo reparos en reverter á parroquia o solar que adquirira con anterioridade, cesión na que perdeu unha considerable cantidade de diñeiro sobre o prezo de compra”, expuxo Sabell. Gaspar Robles foi outra das pezas claves. “Un mozo e prometedor arquitecto que puxo no seu traballo unha esmerada profesionalidade e ilusión”. O proxecto de Gaspar Robles tivo a aprobación do arcebispado en 1965 e a construción durou nove anos. harmonizar esta etapa coa arquitectura tan innovadora do templo.

Por diante estaba estudar os espazos e as súas funcións, a iconografía e unha estética actualizada. Labor que se realiza co asesoramento do canónigo compostelán Alejandro Barral, director do Departamento de Arte Sacra da Diocese de Santiago, presidente-director do Museo Compostelán e secretario do Consello de Fábrica, por tanto, responsable da organización e conservación das obras do patrimonio compostelán. Pola súa banda, Jose Manuel García destacou o encargo ao arquitecto Gaspar Robles como “un novo tempo iniciado polas directrices emanadas do Concilio Vaticano II. Desde esa conxuntura compréndese non só o resultado arquitectónico senón tamén o modo en que foi concebido, no seu interior, o seu culto”. Tamén subliñou o papel de José Luis Sánchez, nese momento, deseñando o presbiterio, co seu Calvario e sagrario. “Despois virían outras obras de singular relevo: o Vía Crucis, esculpido por Aurora Cañero; a imaxinería do presbiterio, cun novo sagrario, encomendado a Castor Latexe, tamén autor do Cruceiro, situado #ante o templo, así como a imaxe da Asunción, ao carón do altar”, apuntou. En resumo, Jose Manuel García sinalou que se trata de “unha igrexa repleta de expoñentes a recoñecer entre o mellor da arte galego, en clave relixiosa, das últimas décadas do século XX e primeira do XXI, que conta entre as súas grandezas, co interior dun singular sagrario, realizado por Fernando Mayer, sen dúbida entre os máis belos, quizais o que máis, concibidos en Galicia”.